चारोळ्या

फुले उमलतात
रात्री
सकाळी
माळ्याची कात्री

आभाळातला एक ढग
व्याकुळ होऊन रडत होता
लोक आनंदात नाचत होते
म्हणे पाऊस पडत होता !

घडवणारे घडवीत जातात
दडवणारे दडवीत जातात
घडवून गेल्यावर घडवणारांनाही
दडवणारे दडवीत जातात

तगमग जरी होत असली
तरी तग मग धरावी लागते
कारण तिची तगमग बघवत नसते
जी आपली तगमग बघते

खोल मनात दाटतं काही
अन नकळत मारतं उफाळी
शब्द-शब्दांना देतात टाळी
भावनांच्या रांगोळीचीच बनते चारोळी